سیاست خارجی ایران در دوران صفویه

توضیحات

سیاست خارجی ایران در دوران صفویه“، اثری است به قلم “نصرالله فلسفی“، که روابط سیاسی ایران را در این دوره‌ی تاریخی قابل توجه، مورد بررسی قرار می دهد.
هر فصل از این کتاب دویست و سی صفحه ای که به همت “نصرالله فلسفی” تالیف شده، به روابط خارجی ایران با یکی از کشورهای اروپایی می پردازد. در فصل نخست این اثر، رابطه ی ایران با کشورهای پرتغال و اسپانیا در دوره ی صفویه زیر ذره بین قرار گرفته است و نخستین موردی که در آن بررسی شده، حمله ی “آلفونسو دو آلبوکرک” به جزیره ی هرمز و وضعیت این جزیره از زمان مرگ او تا پادشاهی شاه عباس می باشد. در باب روابط ایران با اسپانیا، ماجرای سفارت “سر آنتونی شرلی”، “آنتونیو دو گوه آ”، “رابرت شرلی” و “دن گارسیا دو سیلوا فیگوه را” مورد بررسی قرار گرفته و به حملات و تصرف هایی که توسط اسپانیا و پرتغال صورت گرفت، از جمله تصرف بندر گمبرون، حمله به جزیره ی قشم و تسخیر جزیره ی هرمز در این فصل پرداخته شده است.
در فصل دوم روابط ایران و انگلستان، از زمان شاه عباس اول پیگیری شده و ورود برادران شرلی به ایران بررسی می شود؛ از این پس سفارت اشخاص متعددی در ایران اتفاق می افتد و روابط ایران با انگلستان در گذر زمان، بعد از مرگ شاه عباس، در زمان شاه صفی، شاه عباس دوم، شاه سلیمان و همچنین در اواخر پادشاهی صفویه تجزیه و تحلیل می شود. فصول سوم و چهارم کتاب “سیاست خارجی ایران در دوران صفویه” نوشته ی “نصرالله فلسفی”، به روابط ایران با هلند و آلمان می پردازد و جنبه های مختلفی از آن را برای خوانندگان تشریح می کند.