اتحادیه های کارگری و خودکامگی در ایران

حبيب لاجوردى در سال ۱۳۱۷ در تهران متولد شد. دانش‌آموختۀ دانشگاه‌هاى ييل و هاروارد و داراى درجۀ دكتراى اقتصاد از دانشگاه آكسفورد بود. سال ۱۳۴۸ با همكارى هيأت علمى مدرسۀ بازرگانى هاروارد «مركز ايرانى مطالعات مديريت» را در تهران تأسيس كرد و تا سال ۱۳۵۴ در آن تدریس نمود. این مرکز در سال ۱۳۶۱ به «دانشگاه امام صادق» تبدیل شد. دکتر لاجوردی پس از انقلاب ۵۷ از ايران رفت. مهم‌ترين و به‌يادماندنى‌ترين كار او، پايه‌گذارى و مديريت پروژۀ تاريخ شفاهى ايران در مركز مطالعات خاورميانۀ دانشگاه هاروارد است كه از سال ۱۳۶۰ آغاز شد. او سوم مرداد ۱۴۰۰ در واشینگتن درگذشت.

ضیاء صدقی در سال ۱۳۱۵ متولد شد. در جوانی همزمان با آغاز فعالیت جبههٔ ملی دوم از اعضای مؤثر «جامعهٔ سوسیالیست‌های نهضت ملی ایران» شد. بعد از انقلاب ۵۷ از ایران خارج شد و در امریکا به تحصیل فلسفه پرداخت. چند سال بعد به‌عنوان یکی از مصاحبه‌کنندگان و پژوهشگران اصلی پروژهٔ تاريخ شفاهى ايران با دکتر حبیب لاجوردی همکاری کرد. او در سال ۱۳۷۶ به زندگی خود پایان داد.